Karin Rosenthal

Relaxin' with cherry

Πρώτη άνοιξη

Να 'χεις το δέρμα του πελάγου
και του τυφλού το χάδι.
Έτσι, μπορεί να σε ποθήσουν,
κι ίσως να σου το πουν.

Αλλιώς την πρώτη άνοιξη
στο πρώτο σταυροδρόμι,
θα σκορπιστούν οι έρωτες
θα μείνεις μοναχός.

Να 'χεις της νύχτας την ανάσα
και της αυγής το δάκρυ.
Έτσι, μπορεί να σε θελήσουν,
και ίσως να σου το πουν.

Αλλιώς την πρώτη άνοιξη
σε ηλεκτροφόρο σύρμα,
σαν τα πουλιά θα στέκονται
οι άδειες σου στιγμές.

Να 'χεις τα χείλη της αβύσσου
και της φωτιάς το βλέμμα.
Έτσι, μπορεί να σ’ αγαπήσουν
και ίσως να σου το πουν.

Αλλιώς στην πρώτη άνοιξη
στην πρώτη ανθοφορία,
θα 'ρθούνε πίσω οι καημοί
για να 'χεις συντροφιά.

Εκεί ψηλά στον Υμηττό, υπάρχει κάποιο μυστικό

Στον υ, στον υ, στον Υμηττό, υπάρχει κάποιο μυστικό.
Και είναι, πώς να σάς το πω, πολύ μπλεγμένο ομολογώ.
 
Αν και γω από παιδάκι είχα πάντα ένα μεράκι
να ’χω συντροφιά ένα αστέρι κι ένα σκύλο στην αυλή
όμως, εκεί στον Υμηττό, δεν μου το βγάζετ’ απ’ το μυαλό
υπάρχει κάποιο μυστικό, εκεί ψηλά στον Υμηττό.

Πέτρα που κύλησε,  μην την εκρατήσεις
το ριζικό της είν’ κακό και θα μετανοήσεις.
Τη συμβουλή μου αυτή μην την εξεχάσεις
γιατί ’ναι το λιγότερο τους φίλους σου να χάσεις.


Εκεί ψηλά, εκεί ψηλά, εκεί ψηλά στον Υμηττό
υπάρχει κα, υπάρχει κα, υπάρχει κάποιο μυστικό.

Reflections of a poem