I draw, and the four winds sigh

Up on a hill, as the day dissolves
With my pencil turning moments into line
High above in the violet sky
A silent silver plane, it draws a golden chain

One by one, all the stars appear
As the great winds of the planet spiral in
Spinning away, like the night sky at Arles
In the million insect storm, the constellations form

On a hill, under a raven sky
I have no idea exactly what I've drawn
Some kind of change, some kind of spinning away
With every single line moving further out in time

And now as the pale moon rides
In the stars, in the stars
Her form in my pale blue lines
In the stars, in the stars

And there, as the world rolls 'round
In the stars, in the stars
I draw, but the lines move 'round
In the stars, in the stars

And there, as the great wheels blaze
In the stars, in the stars
I draw, but my drawing fades
In the stars, in the stars

And now, as the old sun dies
In the stars, in the stars
I draw, and the four winds sigh
In the stars, in the stars

Alone

Eden

Waltz of the eyes...

Αύριο θα φύγω

Αύριο θα φύγω Θα απογειωθώ σαν ένα Boing 747 Σήμερα είναι δύσκολο να μιλάς Μονάχα το σώμα σου μένει Μισθοφόροι αναλύουν το τελευταίο μου μόριο Θα έρθουν καλύτερες μέρες Θα έρθουν οι μέρες που θα συναρμολογήσουμε τις διαλυμένες ατμομηχανές Που θα βάλουμε σελοτέιπ στη γλώσσα του άστρου Που θα κολλήσουμε τις σχισμένες φωτογραφίες

Αύριο θα φύγω
Θα απογειωθώ σαν ένα αερόστατο
Σήμερα είναι δύσκολο να μιλάς
Μόνο το σώμα σου μένει

Μισθοφόροι αναλύουν το τελευταίο μου μόριο Θα έρθουν καλύτερες μέρες
Θα έρθουν οι μέρες που θα συναρμολογήσουμε τις διαλυμένες ατμομηχανές Που θα βάλουμε σελοτέιπ στη γλώσσα του άστρου
Θα έρθουν μέρες που θα κολλήσουμε τις σχισμένες φωτογραφίες

Αύριο θα φύγω

So, what’s wrong with the blueberry pie?

Elizabeth: I guess I’m just looking for a reason.
Jeremy: From my observations, sometimes it’s better off not knowing, and other times there’s no reason to be found.
Elizabeth: Everything has a reason.
Jeremy: Hmm. It’s like these pies and cakes. At the end of every night, the cheesecake and the apple pie are always completely gone. The peach cobbler and the chocolate mousse cake are nearly finished. . .but there’s always a whole blueberry pie left untouched.
Elizabeth: So, what’s wrong with the blueberry pie?
Jeremy: There’s nothing wrong with the blueberry pie. Just, people make other choices. You can’t blame the blueberry pie, just. . .no one wants it.
Elizabeth: Wait! I want a piece.