άφησέ με να 'ρθω μαζί σου

Ἄφησέ με ναρθῶ μαζί σου. Τί φεγγάρι ἀπόψε! Εἶναι καλὸ τὸ φεγγάρι, - δὲ θὰ φαίνεται ποὺ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου. Τὸ φεγγάρι θὰ κάνει πάλι χρυσὰ τὰ μαλλιά μου. Δὲ θὰ καταλάβεις. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

Ὅταν ἔχει φεγγάρι, μεγαλώνουν οἱ σκιὲς μὲς στὸ σπίτι, ἀόρατα χέρια τραβοῦν τὶς κουρτίνες, ἕνα δάχτυλο ἀχνὸ γράφει στὴ σκόνη τοῦ πιάνου λησμονημένα λόγια - δὲ θέλω νὰ τ᾿ ἀκούσω. Σώπα.

Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου...

δεν τ'αναλύω πιο πολύ

Δεν τ' αναλύω πιο πολύ
Το θέμα που με καίει
Κανένας σας δε φταίει
Το παίρνω απάνω μου όλο εγώ

Βγάλτε με μόνο για καφέ
Να πάρω λίγο αέρα
Σα να 'φαγα μια σφαίρα
Και δε μπορώ να σηκωθώ

Παρέα μόνο σας ζητώ
Δε θέλω να το συζητώ
Δε θέλω αναλύσεις
Μην ψάχνετε για λύσεις

Παρέα διακριτική
Σαν να μην είστε καν εκεί.
Αν θέλεις να μιλήσεις
Το κάνεις πριν κυλήσεις

Σα να μην έγινε ποτέ
Για τον καιρό ας πούμε
Τη λύση δε θα βρούμε
Όσο κι αν θέλετε πολύ

Βγάλτε με μόνο για ποτό
Γνωρίστε μου γνωστούς σας
Και για τους εαυτούς σας
Κρατήστε κάθε συμβουλή

αναμνήσεις...

"The Balcony" by Edouard Manet

Δεν εμπιστεύομαι την αλήθεια

των αναμνήσεων

αφού ό,τι μας εγκαταλείπει

αναχωρεί για πάντα ..

Υπάρχει ένα ρεύμα αυτού

του καθαγιασμένου ποταμού

όμως θέλω να μείνω πιστή

στα πρώτα μου ξαφνιάσματα..

Άννα Καμιένσκα, «Ένα μονοπάτι στα δάση», Ένα Νέο Όνομα, 1987

they agree that the sea is the best place to be

They walk in the sky
So near and so high
They're stopping for none
And when the day's done
They agree that the sea
Is the best place to be
Wondrously free
They live happily
They know from the past
Life simply doesn't last
So they live for today
For tomorrow they may
Not be able to walk in the skies

Sun slips into horizon
Moon reaches for the stars
Music is the healer
No matter who you are
No matter who you are...
They walk in the sky
So near and so high
They're stopping for none
And when the day's done
They agree that the sea
Is the best place to be
Wondrously free
They live happily

~

αρχίσανε τα μπανάκια... καλό καλοκαίρι :)

and away I go...

God will favor drunks and sailors

standing above with hands ablaze.

Deep in the woods a wolf's nose on blood,

eyes black with thickets and thorns.

I thought I saw the ocean, it was just beyond the peer

and it was only my head in the clouds.

I saw the world through the eyes of a grieving bird,

I saw the world.

Is nature the beast that tears flesh from bone

to justify wings as knives.

I did my time without you, I called down the rain.

White face in the window, looking out.

Now that the longing is gone through my eyes

Two planes collide in the sky.

I saw the world through the eyes of a grieving bird,

I saw the world.

I put a feather in my hat, long wings beneath my coot

the sky opens up and away I go.

I saw the world through the eyes of a grieving bird,

I saw the world through the eyes of a grieving bird,

I saw the world.

~

θενξ του : http://2i3.blogspot.com/

Shut me off.. shut me up..

Lately

I'm not sleeping

I'm not breathing

Without machine



Lately

My heart's been breaking

My heart's been breaking

Through the seem



aaah, aaah



Shut me off

Shut me up

Shut me off

Shut me up





ευχαριστώ στον Παντελή, http://staggerlee4.blogspot.com/ .

♥

when.. when everything was different

Summertime in Prague
when blood was warm, when blood was young
After all those tears
after all those years
I long for...

Summertime in Prague
we were so rich without a dime
when I was your queen
and you were my king
without a palace

We would sleep in cheap hotels
and wake up from the sound
of bells on Sundays
We would only drink cheap wine
but I was yours and you were mine

Summertime in Prague
I was a fool I could not see
that you were ment to be
the only one for me
now I long for...

We would sleep in cheap hotels
and wake up from the sound
of bells on Sundays
We would only drink cheap wine
but I was yours and ou were mine

Summertime in Prague
when blood was warm, when blood was young
After all those tears
after all those years
I long for...

μετά... θα φύγω, θα χαθώ

Από την πόρτα σου αν θα βγω
θα δω τον ήλιο στρογγυλό
και με το όμορφο στερνό χαμόγελό σου

Μια καλημέρα θα σου πω
μετά θα φύγω, θα χαθώ
και ίσως με ξαναδείς μονάχα στ' όνειρό σου

Γιατί είμ' αέρας που περνά
μέσα στης πόλης τα στενά
και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν

Γιατ' είμαι αύρα εσπερινή
πνοή καθάρια ζωντανή
που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν

Φεύγω ψηλά για το βουνό
κι ύστερα πέφτω στο γκρεμό
και ταλαντεύομαι στα βάθη και στα ύψη

Και κουβαλάω μες τη σιγή
μιαν ανυπόταχτη κραυγή
και κάποια ανείπωτη ελπίδα που 'χεις κρύψει

.

Δε με νοιάζει που δεν περνούν οι μερες, με πειράζει που δεν τις περνώ μαζί σου.