a winter smoke

~~~


ή ελληνιστί ...




τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά μου...

get misunderstood

my man's got a heart like a rock cast in the sea...



~



- Personne ne sait ce qu'il se passe aujourd'hui parce que personne ne veut qu'il se passe quelque chose. En réalité on ne sait jamais ce qui se passe on sait simplement ce qu'on veut qu'il se passe. Ils disaient comme ça que les choses arrivent.
En 17, Lénine et ses camarades ne disaient pas "nous allons faire la révolution parce que nous voulons la révolution". C'est : "toutes les conditions de la révolution sont réunies, la révolution est inéluctable". Ils ont fait la révolution qui n'aurait jamais eu lieu s'ils ne l'avaient pas faite et qu'ils n'auraient pas faite s'ils n'avaient pas pensé qu'elle était inéluctable uniquement parce qu'ils la voulaient. Chaque fois que quelque chose a bougé dans ce monde ça a toujours été pour le pire. Voila pourquoi personne ne bouge, personne n'ose provoquer l'avenir. Faudrait être fou pour provoquer l'avenir. Faudrait être fou pour risquer provoquer un nouveau 19, un nouveau 14, un nouveau 37...





- Alors il ne se passe jamais plus rien.

- Si, parce qu'il y aura toujours des fous et des cons pour les suivre et des sages pour ne rien faire.


~

never let go of anything you can't go a day without thinking about it...

Το σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει σιγουριά

Το σίγουρο είναι ότι ξεκίνησα πάλι αργά
Και πάω με τα πόδια συνέχεια χαζεύω, κοιτάζω
Μυρμήγκια που σκάβουν στου κόσμου το ρήμαγμα
Μου λένε να σκάψω λιγάκι κι εγώ, μα διστάζω

Κι αν είμαι σε κάτι στ’ αλήθεια καλός
Φοβάμαι πως είναι το αμήχανο βήμα
Μα εκεί προς το μέρος σου λάμπει ένα φως
Που δείχνει πως είσαι ο προορισμός
Που δείχνει πως είσαι ο προορισμός

Κι αν είναι ένας τρόπος για να ΄ρθω είν’ αυτός
Ν’ αλλάζω στη διαδρομή συνεχώς
Ν’ αλλάζω στη διαδρομή συνεχώς

Το σίγουρο είναι ότι πηγαίνω στην ομορφιά
Μα ο μέσα μου αντίπαλος βιάζεται-τρέχει να φτάσει
Κοιτάω τ’ όνομά του που αστράφτει στην αγορά
Ακούω το τραγούδι του που θέλει απλά να σου μοιάσει

Κι αν είναι σε κάτι στ’ αλήθεια καλός
Φοβάμαι πως είναι ο μηχανισμός του
Μα εκεί προς το μέρος σου λάμπει ένα φως
Που δείχνει πως είσαι ο προορισμός
Που δείχνει πως είσαι ο προορισμός

Κι ο δρόμος σου σίγουρα δεν είν’ αυτός
Να μένω ο ίδιος μα πιο βιαστικός
Να μένω ο ίδιος μα πιο βιαστικός

Το σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει σιγουριά
Στο δρόμο αυτό δεν υπάρχουν ταμπέλες και βέλη
Μονάχα ουρανός και αέρας και μοναξιά
Κι αυτό που η καρδιά μου συνέχεια κι ακούραστα θέλει

Κι αν είμαι σε κάτι στ’ αλήθεια καλός
Το ξέρω πως είναι ότι απλά συνεχίζω
Κι εκεί προς το μέρος σου λάμπει ένα φως
Που δείχνει πως είσαι ο προορισμός
Πως είσαι ο δικός μου ο προορισμός

Θα φτάσω εκεί κάποτε θα ΄ρθει ο καιρός
Να σου τραγουδήσω να γίνουμε φως
Να σου τραγουδήσω να γίνουμε φως



...








... ο δικός μου ο προορισμός ( ; )

Σά νά 'μουν ἄλλος κι ὄχι ἐγώ μές στή ζωή πορεύτηκα .....

Ἐδῶ στοῦ δρόμου τά μισά
ἔφτασε ἡ ὥρα νά τό πῶ
ἄλλα εἶναι ἐκεῖνα πού ἀγαπῶ
γι' ἀλλοῦ γι' ἀλλοῦ ξεκίνησα.

Στ' ἀληθινά στά ψεύτικα
τό λέω καί τ' ὁμολογώ.
Σά νά 'μουν ἄλλος κι ὄχι ἐγώ
μές στή ζωή πορεύτηκα.

Ὅσο κι ἄν κανείς προσέχει
Ὅσο κι ἄν τά κυνηγᾶ,
πάντα πάντα θά 'ναι ἀργά
δεύτερη ζωή δέν ἔχει.

~

Ἔρχεται κάποια στιγμή στή ζωή, ὅταν διαψευστοῦν τά ὄνειρα τά ἐφηβικά καί σκορπιστοῦν στόν ἄνεμο τοῦ κόσμου οἱ οὐτοπίες, πού νοιώθεις τό λοξοδρόμημα, τό ξαστόχημα τῆς στράτας σου.

~

Ψάχνεις νά βρεις τί ἔφταιξε, πού πῆγαν οἱ ιδέες καί τά λόγια τά μεγάλα κι εὐγενικά, ἀναρωτιέσαι γιατί ἄλλα ἔχεις θαμμένα στήν καρδιά, κι ἀλλιώτικα πορεύεσαι.



Οδυσσέας Ελύτης
[Τα ρω του έρωτα, 1972]

μια καφέ, μια ζάχαρη...

~

Όσα τ' ανακατέματα του τούρκικου καφέ
τόσα ξενύχτια έκανα κι εγώ για σένανε,
τόσα ξενύχτια έκανα κι εγώ για σένανε.
Η αγάπη σου η άστατη,
μια τώρα μια ποτέ μια γλυκιά,
μια πικρή, ζάχαρη και καφέ.

Η αγάπη σου η άχαρη
μια καφέ,μια ζάχαρη
μια καφέ, μια ζάχαρη...

Όσα τα μάτια που έκανε ο τελευταίος μου καφές
τόσα κομμάτια μ' έκανε εκείνο το "εσύ φταις",
τόσα κομμάτια μ' έκανε εκείνο το "εσύ φταις".
Κι εκείνα τα μαντέματα που μου παν στον καφέ,
ήτανε όλα ψέματα και λόγια του ντελβέ,
ήτανε όλα ψέματα και λόγια του ντελβέ.

Η αγάπη σου η άχαρη μια καφέ, μια ζάχαρη
μια καφέ, μια ζάχαρη...
Η αγάπη σου η άχαρη μια καφέ, μια ζάχαρη
μια καφέ, μια ζάχαρη...





.....

Sommersault λοιπόν...

~

and I never drank alcohol and I never got high
was the end of a hundred years that took me by surprise
what I thought to be dangerous on the verge of a smile
turning up to be nothing more than hiss and overdrive

and there's nothing or no one that powerful
and the light that shines upon you says the same
when I wake up I'm doing this sommersault
for the ones who never dared to speak my name

I am shy and mysterious when I say my goodbyes
when I part with the ones I've come to love throughout my life
when the times are miraculous
when I stop to think twice
when I sleep in the bushes next to where the treasure lies

where the devil in the words that you speak to me
when there's nothing left and we are at the end
in the heavens you laugh at me secretly
where it echoes over and over again

and there's nothing or no one that powerful
and the light that shines upon you says the same
when I wake up I'm doing this sommersault
for the ones who never dared to speak my name


~


το παραπάνω κομμάτι το λατρεύω... η μελωδία, οι στίχοι και αυτή η μελαγχολία... ευχαριστώ Παντελή ! διαδικτυακός φίλος που μια μέρα θα βρεθούμε από κοντά και θα μιλάμε ακούγοντας μουσική για ώρες πίνοντας κρασί. α! με συγχωρείς, τζιν τόνικ για σένα φίλε μου. εκεί στο μαγαζάκι στα Τρίκαλα, που δεν έχω πάει, που θα έχει και άφθονες σοκολάτες, να πάρω την πολυπόθητη ΙΟΝ αμυγδάλου για το δρόμο του γυρισμού. << να χαρώ εγώ >> θα είμαστε όπως θα έλεγε τώρα... :)

πίσω πάλι στα βιβλία (;) ενώ sommersault θα παίζει στο ριπίτ.
καληνύχτα στους άγνωστους και γνωστούς - ίσως, ποτέ δεν ξέρεις - αναγνώστες και "ακροατές".





υ.γ. η φωτογραφία όχι δεν αποτελεί ένδειξη ότι αλλάζει ο καιρός, όχι ακόμα έστω. τραβήχτηκε το καλοκαίρι που μας πέρασε και την πρόσθεσα καθώς ο τίτλος του κομματιού αναφέρεται στη συγκεκριμένη εποχή. την εποχή που ΤΟΣΟ περιμένω φέτος.....

The xx - Stars

I can give it all on the first date I don’t have to exist outside this place And dear know that I can change But if stars, shouldn’t shine By the very first time Then dear it’s fine, so fine by me ‘Cos we can give it time So much time With me I can draw the line on the first date I’ll let you cross it Let you take every line I’ve got When the time gets late But if stars, shouldn’t shine By the very first time Then dear it’s fine, so fine by me ‘Cos we can give it time So much time With me If you want me Where's my doll Give me money Buy me clothes No need for talking Have my doll Where's my money Where's my clothes If you own me Have my doll Give me money Buy me clothes No need for talking Have my doll Where's my money Buy me clothes I can give it all on the first date I don’t have to exist outside this place And dear know that I can change But if stars, shouldn’t shine By the very first time Then dear it’s fine, so fine by me ‘Cos we can give it time So much time With me But if stars, shouldn't shine By the very first time Then dear it's fine, so fine by me 'Cos we can give it time So much time With me ~ η αρχή ενός έτους. η αρχή ενός μπλογκ. η αρχή μας.