Αθήνα, καραντίνα
Είναι Αύγουστος, μα ξύπνα
Το άγαλμα δεν κουνιέται
κι εκεί το μαγαζί πουλιέται
του 'βαλαν λουκέτο κι εγώ σα συνθέτω
Αθήνα, μαργαρίτα
σου 'καναν μια νίλα, μίλα
Οι άντρες σου πήγαν με άλλες
σου 'καψαν και πεδιάδες
Θάλασσα είσαι ζεστή
και πενθείς κι εσύ
Και νομίζω μια κυρία
σε ένα άλλο γαλαξία
το άσπρο σου στεφάνι
το 'χει για φυλαχτό
Την ημέρα το χτενίζει
και τη νύχτα το κοιμίζει
Αθήνα ήσουν ωραία
σε πάντρεψαν μικρή
Αθήνα, σου φέρνω δώρο μια πασμίνα
είναι μπλε σου πάει πρίμα!
Στον τάφο σου θα σε στολίζει
αχ, πώς θα το αντέξω
σαν το νυφικό κρεβάτι
που 'ναι όμως μονό
Και νομίζω πως το βρήκα
πεταμένο στην πλατεία
το άσπρο σου φουστάνι
σκισμένο, αδειανό
Ένα αγόρι το πατάει
κάποιος άλλος το κοιτάει
Αθήνα ήσουν μοιράια
σε άφησαν γυμνή
Αθήνα ήσουν μοιραία
σε άφησαν γυμνή
Γυμνή, γυμνή , γυμνή
Σε άφησαν γυμνή
Σε άφησαν γυμ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου