Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

θλίψη




Θα μπορούσα να σου δώσω

λίγη απ' τη θλίψη μου

είναι ξανθιά, είναι λεπτή και έχει όμορφα μάτια.

Την κρατώ ζεστή, κάτω απ' το μαξιλάρι

μέχρι που βαραίνουν οι ώμοι τα βράδια.

Θα μπορούσα να σου δώσω αρκετή απ' τη θλίψη μου,

μα φοβάμαι

μη δεθείς κι εσύ μαζί της.




απόσπασμα από το Όλες οι μέρες χιόνι, Αβραμίδου Χριστιάνα

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

και η θλίψη ξανθιά!
έλεος!!
θα τα βάψω!!!

aoratos είπε...

MA ΞΑΝΘΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΞΙΛΑΡΙ!!! ΑΔΥΝΑΤΟΝ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΕΙΣ ΤΗΝ ΘΛΙΨΗ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ.

aoratos είπε...

ΔΙΩΞΕ ΤΗΝ ΘΛΙΨΗ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΞΙΛΑΡΙ ,ΕΥΚΟΛΑ ΘΑ ΒΡΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΚΑΠΟΥ ,ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΞΑΝΘΙΑ.ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΑΝΤΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΘΛΙΨΗ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΙΜΗ.

Ανώνυμος είπε...

υπάρχει 1 τρογουδάκι!
για τύπους σαν εσένα!
Private Death!
(2ή3 Πράγματα που Ξέρω γι'αυτό)

lena_zip είπε...

Γι' αυτό κι εγώ τη σωπαίνω τη θλίψη μου.
Μέχρι που βαραίνουν οι ώμοι τα βράδια.

librarian είπε...

Ναι άστα να πάνε, δένεσαι. Μπορεί και να σε κρατά και αιχμάλωτη. Να προσέχεις με δαυτη, τα όμορφα μάτια λέω εγώ τα φοβάμαι.

do you read me? είπε...

Στέλνω ένα χαμόγελο σε όλους! :-)