Ποιοι μας αγαπάνε;

Αυτό το καλοκαίρι ποιος θα το πάρει;

Ποιοι μας αγαπάνε;

Κλειστό μαγαζί,

κλειστό μαγαζί της αγάπης.

Κι αυτό το καλοκαίρι φέρνει για μένα μπάνια

σ’ αχρησιμοποίητες ακρογιαλιές,

θαλασσινά ναπολιτάνικα φαγιά μπύρες ουίσκια,

άγρια εκμετάλλευση εχθρών και φίλων,

αποκρουστικά ξενύχτια σε ντεκόρ ποιητικά κι ευχάριστα.

Είμαι κουρασμένος, πολύ κουρασμένος μέσα,

πως θέλετε να το δείτε, ανοίξτε με να το δείτε...

έχω όμως κουράγιο,

αδυνατώ να επιχειρήσω με πνεύμα επιχειρησιακό την ηλικία μου,

αδυνατώ να πιστέψω πως αγάπησε έστω κι ένας έως τώρα,

αδυνατώ να βρω μια σκοπιμότητα στην τέχνη,

εκτός της σκοπιμότητος πως πρέπει να ζήσει κι αυτή

όπως τόσα άλλα ωραία ή χαμερπή αδιάφορο…

Σου λέω:

Θέλω να γείρω… να ξεκουραστώ… να γείρω…

να μάθω πάλι να μετράω τ’ άστρα χωρίς να χάνω και τον ουρανό,

να ξαναγίνω θαυμαστής του ηλιοβασιλέματος,

να λαχταράω το τσιγάρο ενώ δεν το έχω μάθει ακόμα.

Σου λέω:

Εγώ που αγάπησα τα πάντα πριν να τα γνωρίσω, θέλω

ν’ αγαπήσω κάτι επιτέλους που το ξέρω!



~

Θωμάς Γκόρπας , Ποιοι μας αγαπάνε; , Πανόραμα (1975)