Ποιοι μας αγαπάνε;

Αυτό το καλοκαίρι ποιος θα το πάρει;

Ποιοι μας αγαπάνε;

Κλειστό μαγαζί,

κλειστό μαγαζί της αγάπης.

Κι αυτό το καλοκαίρι φέρνει για μένα μπάνια

σ’ αχρησιμοποίητες ακρογιαλιές,

θαλασσινά ναπολιτάνικα φαγιά μπύρες ουίσκια,

άγρια εκμετάλλευση εχθρών και φίλων,

αποκρουστικά ξενύχτια σε ντεκόρ ποιητικά κι ευχάριστα.

Είμαι κουρασμένος, πολύ κουρασμένος μέσα,

πως θέλετε να το δείτε, ανοίξτε με να το δείτε...

έχω όμως κουράγιο,

αδυνατώ να επιχειρήσω με πνεύμα επιχειρησιακό την ηλικία μου,

αδυνατώ να πιστέψω πως αγάπησε έστω κι ένας έως τώρα,

αδυνατώ να βρω μια σκοπιμότητα στην τέχνη,

εκτός της σκοπιμότητος πως πρέπει να ζήσει κι αυτή

όπως τόσα άλλα ωραία ή χαμερπή αδιάφορο…

Σου λέω:

Θέλω να γείρω… να ξεκουραστώ… να γείρω…

να μάθω πάλι να μετράω τ’ άστρα χωρίς να χάνω και τον ουρανό,

να ξαναγίνω θαυμαστής του ηλιοβασιλέματος,

να λαχταράω το τσιγάρο ενώ δεν το έχω μάθει ακόμα.

Σου λέω:

Εγώ που αγάπησα τα πάντα πριν να τα γνωρίσω, θέλω

ν’ αγαπήσω κάτι επιτέλους που το ξέρω!



~

Θωμάς Γκόρπας , Ποιοι μας αγαπάνε; , Πανόραμα (1975)

μου αρκεί που.. περιμένω

Λένε ότι άμα το πιστέψεις
κάποτε ανοίγουν οι ουρανοί,
κάτι νύχτες σαν αυτή
με το βλέμμα καρφωμένο.

Βλέπω κάτι αεροπλάνα σα σκιές
στου γαλαξία τη γραμμή,
δεν πειράζει μου αρκεί
και μπορώ να περιμένω.

Οι παλιές φωτογραφίες σαν νησιά
στου χρόνου τον ωκεανό,
τις κοιτάζω και απορώ
πάλι δεν καταλαβαίνω.

Πώς χωράει τόση αγάπη σε μια εικόνα
και με βρίσκει πάλι εδώ,
να κοιτάζω το κενό
που χορεύει ασημένιο.

Οι παλιές φωτογραφίες σαν σκυλιά
μέσα σε τούνελ σκοτεινό,
περιμένουν να φανώ
με ακούνε που ανασαίνω.

Προχωράω μές στο σκοτάδι
μου ορμάνε και μου ξεσκίζουν το κενό,
τον παλιό μου εαυτό
ήρθε η ώρα να πηγαίνω.

Λένε ότι άμα το πιστέψεις
κάποτε ανοίγουν οι ουρανοί,
κάτι νύχτες σαν αυτή
με το βλέμμα καρφωμένο.

Βλέπω πάλι αεροπλάνα σα σκιές
στου γαλαξία τη γραμμή,
δεν πειράζει μου αρκεί
μου αρκεί που περιμένω.

στην άκρη της γης

Κινείσαι γρήγορα χάνοντας έλεγχο
συμβαίνει όλο και πιο συχνά
σε κάποιον που δίνεται
να μην νιώθει στοργή.
Φώτα αστράφτουν, απότομες λάμψεις,
και οι άνθρωποι γύρω μας, πόλεις, στην άκρη της γης
περνούν σαν σύννεφα στον ουρανό.
Ζητάμε αγάπη, ζητάμε επιτυχία,
μέχρι που τίποτα, ποτέ, δεν είναι αρκετό.
Κινείσαι γρήγορα και είσαι εσύ αυτό που με κρατάει εδώ
μοιάζει με όνειρο, κι ας είναι αληθινό.

Μιλησέ μου για τον ήλιο, για ασσύληπτες ταχύτητες,
περπάτησες τόσες μέρες
για να έρθεις ως εδώ,
κι είναι η γλώσσα σου κομμένη
και τα πόδια στο νερό,
σαν να βρίσκεσαι σ' ένα τοπίο λευκό.
Αυτή είναι η αγάπη που θέλω,
αυτό είναι ένα μέρος ασφαλές.
Η πιο ωραία μέρα,
όταν κρατάς τις ελπίδες μου
Μίλησέ μου, περπάτησες,
μοιάζει με όνειρο, κι ας είναι αληθινό.

Περπάτησες τόσες μέρες...
τόσες μέρες...
περπάτησες τόσες μέρες..

μ' άλλο δε με παίρνει

Άνοιγμα στα πέρατα
και βροχή του Μάρτη
έχασα σαν έβαλα στοίχημα
πως θα 'ρθει.

Μην φοβάστε στο κορμί
μαγικές ψυχές μου
έτσι με συνήθισαν
όλοι οι έρωτές μου.

Μαγικές κρυψώνες μου
όλες θα σας κλείσω
τώρα τους χειμώνες μου
σαν πουλί θα ζήσω.

Εποχή μου ρόδινη
συρματοπλεγμένη
όχι πως κουράστηκα
μ' άλλο δε με παίρνει.

Όχι πως λευτέρωσα
όλες τις φωνές μου
μα να κρύβω δε μπορώ
τις μικρές χαρές μου.

Μέχρι να φανεί το φως
δρόμους θα διαβαίνω
όχι πως σε ξέχασα
μα δε σε προσμένω.

το πολλαπλό σου είδωλο

Ήρθες κι απόψε βιαστικά,
για λίγα χάδια και φιλιά
και χάθηκες στη νύχτα

Σ' αυτό τον κρύο τον καιρό
μέσα στο σπίτι μοναχός
διαβάζω, τραγουδάω

Κι ενώ ακούω το χιονιά
το πολλαπλό σου είδωλο
στα κρύσταλλα κοιτάζω

-Θέλεις; -Θέλω πάντα
-Έχεις κέφι; -Έχω πάντα
-Ίσως έρθω. -Έλα αμέσως, μωρό μου
-Δε θέλω μην έρθεις, δεν έχω κέφι μην έρθεις
-Ίσως έρθω! -Μην περάσεις μωρό μου



Συχνάζεις στο "Μικρό καφέ"
κι εγώ στη Μυροβόλο,
έτσι που όσο κι αν θέλουμε
ποτές δε θα ιδωθούμε

Εγώ ξυπνάω απ' τις εφτά,
κι εσύ το μεσημέρι
κι όταν τινάζω τα χαλιά
στο βόλεϊ πάντα τρέχεις

Στην παμπ πηγαίνεις στις εννιά
κι εγώ έντεκα με μία,
έτσι που όσο κι αν θέλουμε
ποτές δε θα ιδωθούμε

Μα πού θα πάει ο καιρός
κι οι βουρλισμένοι χρόνοι,
θε να 'ρθει κάποιο σούρουπο
ξανά ν' ανταμωθούμε

darling, darling, darling...

θενξ Παντελή


~


καλό σαββατοκύριακο...

you're my brighter sun.....

Υou're my brighter sun, you're my crystal sea... I would make you laugh, I would make you fly...

λάθη σου, λάθη μου.. ποιον νοιάζει πια.

Μη λες πολλά
Μου φτάνει πλάι μου που σ’ έχω
Κι είμαι ξανά
Μες στα όνειρά σου η δυνατή φωτιά

Μη λες πολλά
Μου φτάνει που άντεξες κι αντέχω
Δως μου αγκαλιά
Λάθη σου λάθη μου ποιον νοιάζει πια

Αν η αγάπη λέει να συγχωρείς
Τι παραπάνω να μου πεις
Αν η αγάπη λέει να συγχωρώ
Τι παραπάνω να σου πω

Μη λες πολλά
Πόσα μου έδωσες θυμήσου
Κι ασ’ το μετά
Στάχτη στον άνεμο γενιές μακρυά

Μη λες πολλά
Παρ’τη ζωή μου για δική σου
Κι όπως παλιά
Για μας μονάχα ας μιλάει η καρδιά

~

καλό μήνα!