Τρίτη 11 Μαΐου 2010

το πολλαπλό σου είδωλο



Ήρθες κι απόψε βιαστικά,
για λίγα χάδια και φιλιά
και χάθηκες στη νύχτα

Σ' αυτό τον κρύο τον καιρό
μέσα στο σπίτι μοναχός
διαβάζω, τραγουδάω

Κι ενώ ακούω το χιονιά
το πολλαπλό σου είδωλο
στα κρύσταλλα κοιτάζω

-Θέλεις; -Θέλω πάντα
-Έχεις κέφι; -Έχω πάντα
-Ίσως έρθω. -Έλα αμέσως, μωρό μου
-Δε θέλω μην έρθεις, δεν έχω κέφι μην έρθεις
-Ίσως έρθω! -Μην περάσεις μωρό μου



Συχνάζεις στο "Μικρό καφέ"
κι εγώ στη Μυροβόλο,
έτσι που όσο κι αν θέλουμε
ποτές δε θα ιδωθούμε

Εγώ ξυπνάω απ' τις εφτά,
κι εσύ το μεσημέρι
κι όταν τινάζω τα χαλιά
στο βόλεϊ πάντα τρέχεις

Στην παμπ πηγαίνεις στις εννιά
κι εγώ έντεκα με μία,
έτσι που όσο κι αν θέλουμε
ποτές δε θα ιδωθούμε

Μα πού θα πάει ο καιρός
κι οι βουρλισμένοι χρόνοι,
θε να 'ρθει κάποιο σούρουπο
ξανά ν' ανταμωθούμε

3 σχόλια:

aoratos είπε...

ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ ,ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΠΟΥ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΩΣΤΑ ,ΔΕΝ ΚΟΥΡΑΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ.

lena_zip είπε...

Το λατρεύω! Μου φτιάχνει και το κέφι όποτε το ακούω!

do you read me? είπε...

:)