Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010

εκατό μικρές ανάσες






Εκατό μικρές ανάσες
Κι ούτε μια πραγματική
Δεν το χω έτσι φανταστεί
Αν αυτό ζωή το λένε
Δε γεννήθηκα γι' αυτή
Αλλιώς εγώ το 'χω σκεφτεί

Εγώ ανάσαινα ζωές
Απ' τη δικιά μου πιο πολλές
Γι' αυτό παράσταινα μορφές
Που ζούσαν σ' άλλες εποχές

Και το διασκέδασα
Που κατασκεύασα
Τον κόσμο μου σε μιαν αναπνοή
Και η αξία μου
Στην ασφυξία μου
Απ' τις ανάσες μου η πιο πραγματική

Εκατό μικρές κουβέντες
Κι ούτε μια σημαντική
Κάτι σπουδαίο να εξηγεί
Αν αυτό ζωή το λένε
Δε γεννήθηκα γι' αυτή
Γι' αλλού εγώ έχω φτιαχτεί

Εγώ ανάσαινα ζωές
Απ' τη δικιά μου πιο πολλές
Γι' αυτό παράσταινα μορφές
Που ζούσαν σ' άλλες εποχές

Και το διασκέδασα
Που κατασκεύασα
Τον κόσμο μου σε μιαν αναπνοή
Και η αξία μου
Στην ασφυξία μου
Απ' τις ανάσες μου η πιο πραγματική


Και το διασκέδασα, που κατασκεύασα τον κόσμο μου σε μιαν αναπνοή... και η αξία μου στην ασφυξία μου, απ' τις ανάσες μου η πιο πραγματική...

Δεν υπάρχουν σχόλια: