Μα δε με νοιάζει η επόμενη ηλιαχτίδα

πάντα
το σύννεφο
παιδί
σιωπηλό το φεγγάρι
νυχτώνει
σιωπηλό το φεγγάρι
εγώ για δυο
πάντα λείπεις
ποια ζωή
το ίδιο χρώμα
τόση σκόνη
καληνύχτα
μιλάω στο κενό
το ίδιο χρώμα
δε σου μοιάζω
καληνύχτα
είναι έννοια αφηρημένη
μου είναι αδιάφορο
παράγγειλα να πιω
είναι τώρα ή ποτέ
μισό τσιγάρο
πάντα λείπεις
κι ύστερα ήτανε κλειστός
αργεί να τελειώσει
θέλω να πω
καληνύχτα
αυτό είναι
ποια χαρά
μάτια μου
και δεν απαιτώ
το θέλω
θέλω να πω
αργεί να τελειώσει
ραγίζει
καληνύχτα
μισό τσιγάρο διαδρομή
κάποιον βρίσκω κοντά μου
καληνύχτα
νυχτώνει
η καμπαρντίνα μου άδεια
το ίδιο χρώμα
καληνύχτα
πάντα
ούτε αντίσταση
ούτε ανάσα
δε σου μοιάζω
δεν απαιτώ
το θέλω
μιλάω στο κενό
αυτό είναι
αυτό είναι
απ'το άλφα ν'αρχίσω...


Κάθε αρχή κρύβει στο βάθος ένα τέλος
Σκουριάζει κάποτε του έρωτα το βέλος
Μα δε με νοιάζει η επόμενη ηλιαχτίδα

Είναι η πυξίδα μου σε σένα κολλημένη
Κι ό, τι παίζει είναι έννοια αφηρημένη
Κι ας ξεθωριάζει μες στου χρόνου την παγίδα

Όσο τα μάτια σου θα έχουν ίδιο χρώμα
Θα σ' αγαπάω ας βρεθώ σε ξένο σώμα
Όσο τα μάτια θα χουν κάτι από νύχτα
Θα σου φωνάζω δε σ' αλλάζω καληνύχτα

Είσαι στη γη για μένα της Εδέμ ο κήπος
Εκεί κουρνιάζει της καρδιάς ο κάθε χτύπος
Βρίσκει απάγκιο απ' του κόσμου την τρεχάλα

Είσ' η πυξίδα μου μ' αστέρια κεντημένη
Και ό, τι παίζει είναι έννοια αφηρημένη
Ο έρωτάς σου τ' ουρανού μου είναι σκάλα

Όσο τα μάτια σου θα έχουν ίδιο χρώμα
Θα σ' αγαπάω ας βρεθώ σε ξένο σώμα
Όσο τα μάτια θα χουν κάτι από νύχτα
Θα σου φωνάζω δε σ' αλλάζω καληνύχτα